Charakterystyki zbliżone do charakterystyk silnika indukcyjnego z rozruchem repulsyjnym ma silnik repulsyjno-indukcyjny, w którym unika się stosowania skomplikowanego zwieracza umieszczając w wirniku dwa niezależne uzwojenia: uzwojenie komutatorowe i uzwojenie klatkowe. Pręty klatki o niewielkiej oporności czynnej umieszczone są zwykle głęboko pod żłobkami uzwojenia komutatorowego, przez co uzyskuje się podczas rozruchu dużą oporność indukcyjną klatki, i dzięki temu — tylko niewielki wzrost prądu rozruchowego. Przy pracy silnika częstotliwość prądu w wirniku jest niewielka — przez klatkę płynie duży prąd, moment indukcyjny przeważa znacznie nad repulsyjnym i silnik zachowuje się w przybliżeniu tak jak silnik indukcyjny. Przy biegu jałowym silnik obraca się z prędkością większą (o parę procent) od prędkości synchronicznej pobierając prąd częstokroć większy od prądu znamionowego.